Ελληνικά (Griechisch)

Κατά κανόνα, μια σύμβαση ορισμένου χρόνου διακρίνεται από μια σύμβαση αορίστου χρόνου από την ύπαρξη ενός στοιχείου στη σύμβαση που υποδηλώνει όρο ή αντικείμενο. Ο περιορισμός του κύρους μιας σύμβασης εργασίας μπορεί να εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αυτοί παίζουν σημαντικό ρόλο για τις έννομες συνέπειες και τα στοιχεία που καθορίζουν τη σχέση εργασίας. Στο πλαίσιο μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου, δεν είναι απαραίτητο για κανένα από τα δύο μέρη να καταγγείλει τη σχέση εργασίας. Η σύμβαση λήγει αυτόματα όταν λήξει ο συμφωνημένος χρόνος. Μια σύμβαση εργασίας μπορεί να περιορίζεται από το αντικείμενό της ή από τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται. Η προθεσμία μπορεί να εκπληρωθεί με την επίτευξη του συμφωνηθέντος σκοπού ή την εξάντληση ορισμένων αναμενόμενων γεγονότων. Παραδείγματα περιλαμβάνουν: σύμβαση για κατ' οίκον φροντίδα, σύμβαση εκπροσώπησης ή σύμβαση που βασίζεται σε έργο. Οι συμβάσεις περιορισμένης διάρκειας δεν μπορούν να διαρκέσουν περισσότερο από δύο έτη και εντός αυτού του χρονικού διαστήματος δεν μπορούν να παραταθούν επανειλημμένα περισσότερες από τρεις φορές. Για ορισμένες εξαιρέσεις και τύπους συμβάσεων που ρυθμίζονται σε τιμολογιακές συμφωνίες, ο κανόνας αυτός δεν ισχύει.

Όλοι δικαιούνται πιστοποιητικό, ανεξάρτητα από τη μορφή και το είδος του επαγγέλματος. Ο εργοδότης μπορεί να εκδίδει τόσο το απλό όσο και το αναγνωρισμένο πιστοποιητικό σε γραπτή μορφή. Η ηλεκτρονική μορφή δεν επιτρέπεται. Τα εξουσιοδοτημένα φυσικά πρόσωπα εξαιρούνται, λόγω της οργάνωσης της δραστηριότητάς τους, από τις εν λόγω διατάξεις και υποχρεώσεις. Οι αιτήσεις για την έκδοση του πιστοποιητικού μπορούν να υποβάλλονται εντός τριών ετών. Η προθεσμία αρχίζει από το τέλος του έτους κατά το οποίο έληξε η σχέση εργασίας. Στη σύμβαση εργασίας μπορούν να προβλεφθούν και άλλοι αλληλοεξαρτώμενοι όροι και προϋποθέσεις. Όταν λήξει η προθεσμία παραγραφής, όλα τα δικαιώματα και οι αξιώσεις που σχετίζονται με το παρόν έγγραφο παραγράφονται.

Κάθε εργαζόμενος πρέπει να αμείβεται από τον εργοδότη του για την εργασία που παρέχει με τη μορφή αμοιβής στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας του. Η ελευθέρα συμφωνηθείσα αμοιβή για την εργασία που ορίζεται στη σύμβαση εργασίας πρέπει να καταβάλλεται από τον εργοδότη. Λόγω του τομέα δραστηριότητάς του, ο εργαζόμενος κατατάσσεται σε ορισμένη ομάδα αμοιβών. Πρόκειται για αμοιβές που διαπραγματεύονται στο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων και οι οποίες φθάνουν σε διαφορετικά επίπεδα για διάφορες επαγγελματικές ομάδες. Στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 73 000 συλλογικές συμβάσεις, εκ των οποίων οι 400 είναι δεσμευτικές. Οι συμβάσεις αυτές καταχωρίζονται σε ένα μητρώο τιμολογίων και παρουσιάζονται πάντα στην τρέχουσα έκδοσή τους. Ο μηνιαίος μισθός μπορεί να είναι σταθερός σε ένα συγκεκριμένο ποσό, αλλά μπορεί επίσης να υπολογίζεται με βάση τις ώρες εργασίας και συνεπώς να ποικίλλει. Ο καθορισμός του μισθού καθορίζεται από διάφορα στοιχεία: το ωρομίσθιο, τον αριθμό των ημερήσιων ωρών εργασίας και τον αριθμό των εβδομαδιαίων εργάσιμων ημερών. Όλα αυτά τα στοιχεία πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια τόσο στη σύμβαση εργασίας όσο και στην απόδειξη μισθοδοσίας.

Όλες οι αποδοχές υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος και είναι πληρωτέες οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Ο εργοδότης καταβάλλει τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης κατ' αναλογία.

Κατά την προετοιμασία του εκκαθαριστικού σημειώματος θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία:

1. Φόρος εισοδήματος.
2. Εκκλησιαστικός φόρος (εξαρτάται από το δόγμα).
3. Φόρος αλληλεγγύης.
4. Ασφάλιση υγείας.
5. Ασφάλιση ανεργίας.
6. Συνταξιοδοτική ασφάλιση.
7. Η λεγόμενη ασφάλιση ξένης περίθαλψης.

Το ποσοστό των ποσών κοινωνικής ασφάλισης εξαρτάται από το εισόδημα που πρέπει να φορολογηθεί. Αφού αφαιρεθούν όλες οι κρατήσεις από το ακαθάριστο μηνιαίο εισόδημα, προκύπτει ο καθαρός μισθός. Φυσικά, ο καθαρός μισθός του καθενός είναι διαφορετικός. Ο εργαζόμενος θα πρέπει να συζητήσει αυτές τις λεπτομέρειες με τον εργοδότη του ή τον φορολογικό του σύμβουλο.

Οι νομικές διατάξεις που διέπουν την ασφάλιση σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος παρατίθενται στο κεφάλαιο επτά του Εγχειριδίου Κοινωνικού Δικαίου. Κάθε άτομο που απασχολείται με σύμβαση εργασίας στη Γερμανία δικαιούται προστασία σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, εφόσον πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Η ασφάλιση εφαρμόζεται μόνο σε περίπτωση ατυχήματος εάν αυτό συμβεί στην εργασία ή καθ' οδόν προς ή από την εργασία. Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ εργατικού ατυχήματος, ατυχήματος καθ' οδόν προς και από την εργασία και επαγγελματικής ασθένειας.
Το εργατικό ατύχημα είναι ένα γεγονός που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ή την υγεία του εργαζομένου και έχει ιατρικές συνέπειες. Η αιτία του συμβάντος πρέπει να προσδιορίζεται στο χώρο εργασίας και κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας. Τα διαλείμματα περιλαμβάνονται συνήθως ακόμη και στην περίπτωση μετακίνησης εκτός της εγκατάστασης εργασίας προς την καντίνα ή το σπίτι. Ωστόσο, η παραμονή στους προαναφερόμενους χώρους αποκλείει την αναγνώριση του εργατικού ατυχήματος.
Το γεγονός που συνέβη εκτός της επιχείρησης κατά τη διάρκεια προσωπικής εργασίας δεν συνιστά εργατικό ατύχημα. Τα άτομα που εργάζονται σε ιδιωτικούς χώρους για την καθαριότητα ή τη φροντίδα καλύπτονται από την προστασία κατά του εργατικού ατυχήματος. Οι διατάξεις εφαρμόζονται όταν το ατύχημα συμβαίνει στην "άμεση" διαδρομή προς και από την εργασία.
Η άμεση διαδρομή είναι η διαδρομή από την πόρτα της κατοικίας μέχρι την είσοδο της εγκατάστασης. Ο εργαζόμενος είναι ελεύθερος να επιλέξει την ασφαλέστερη, οικονομικότερη και χωρίς κινδύνους διαδρομή.  Όταν εγκαταλείπει τη συνηθισμένη διαδρομή για να ακολουθήσει προσωπικά ενδιαφέροντα, όπως ψώνια, ραντεβού με γιατρό ή ιδιωτικές επισκέψεις, οποιοδήποτε συμβάν δεν θα αντιμετωπίζεται ως ατύχημα. Ένας τρίτος τόπος μπορεί να καλυφθεί από αυτή την προστασία μόνο εάν η παραμονή δεν υπερβαίνει τις δύο ώρες.

Οι επαγγελματικές ασθένειες υπόκεινται σε αξιολόγηση από ειδικούς και απαριθμούνται στην ονοματολογία των επαγγελματικών ασθενειών. Η απόφαση σχετικά με την κατάταξη και την αμοιβή λαμβάνεται από τον επαγγελματικό σύλλογο. Οι ασθένειες αυτές προκύπτουν ως αποτέλεσμα κλινικών εξελίξεων και προκαλούνται από δραστηριότητες ή στοιχεία που αφορούν ειδικά το εργασιακό περιβάλλον. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται οι χημικές ουσίες, η σωματική άσκηση, το άγχος, η ανύψωση βαρέων αντικειμένων, ο δυνατός θόρυβος ή η σκόνη.

Ο νόμος που διέπει τις άδειες θεσπίζει το δικαίωμα άδειας με αποδοχές για τους εργαζόμενους πλήρους ή μερικής απασχόλησης, τους εθελοντές, όσους εργάζονται για ορισμένο ή αόριστο χρονικό διάστημα ή όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό.Η διάρκειά της πρέπει να είναι σύμφωνη με τον ευρωπαϊκό κανονισμό 93/104/ΕΚ για τον χρόνο εργασίας της 23.11.1993. Ο αριθμός των ημερών της ετήσιας άδειας σχετίζεται διαφορετικά με το χρόνο εργασίας. Σε περίπτωση εξαήμερης εβδομάδας εργασίας, προβλέπονται τουλάχιστον 24 ημέρες ετήσιας άδειας, σε περίπτωση πενθήμερης εβδομάδας εργασίας, προβλέπονται 20 ημέρες ετήσιας άδειας μετ' αποδοχών και σε περίπτωση τετραήμερης εβδομάδας εργασίας, προβλέπονται 16 ημέρες ετήσιας άδειας. Το δικαίωμα άδειας μπορεί να ζητηθεί έξι μήνες μετά την έναρξη εργασίας σε νέα θέση εργασίας.  Ωστόσο, σε περίπτωση απόλυσης κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, ο εργαζόμενος δικαιούται άδεια για τον χρόνο που εργάστηκε. Ο νόμος προβλέπει περισσότερες άδειες για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων.  Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι με ειδικές ανάγκες λαμβάνουν πέντε επιπλέον ημέρες εάν εργάζονται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Ομοίως υπάρχουν ειδικές διατάξεις για τους νέους εργαζόμενους. Για τους νέους εργαζόμενους, οι κάτω των 16 ετών λαμβάνουν 25 ημέρες άδεια, οι κάτω των 17 ετών 23 ημέρες και οι κάτω των 18 ετών 21 ημέρες.

Το επίδομα αδείας υπολογίζεται κατά προσέγγιση βάσει του μέσου μισθού των τελευταίων 13 εβδομάδων πριν από τις διακοπές.

Ο νόμος περί άδειας μητρότητας ρυθμίζει διάφορα είδη παροχών: επίδομα μητρότητας και συμπληρωματικό επίδομα για τη συμπλήρωση του επιδόματος κατά την περίοδο της άδειας μητρότητας. Οι μέλλουσες μητέρες έχουν το δικαίωμα να μην εργάζονται κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι εβδομάδων της εγκυμοσύνης (οκτώ εβδομάδων σε περίπτωση πρόωρων ή πολλαπλών γεννήσεων) και μέχρι 12 εβδομάδες μετά τον τοκετό.  Η νομοθεσία εφαρμόζεται σε όλες τις μέλλουσες μητέρες που βρίσκονται σε σχέση εργασίας, ανεξάρτητα από τη φύση και τον τόπο εργασίας, καθώς και στις ασκούμενες. Δικαιούνται επίδομα ανατροφής τέκνου.  Το ύψος του υπολογίζεται βάσει του μέσου καθαρού μισθού για τους τρεις μήνες που προηγούνται της έναρξης της ειδικής προστασίας.Από τη στιγμή που η εργαζόμενη ενημερώνει τον εργοδότη της για την εγκυμοσύνη της και την αναμενόμενη ημερομηνία τοκετού, ενεργοποιείται η προστασία της μητρότητας. Ο εργοδότης υπόκειται σε ορισμένες υποχρεώσεις. Η σημαντικότερη υποχρέωση είναι να προσαρμόσει το εργασιακό περιβάλλον ώστε να προστατεύει την έγκυο γυναίκα και το έμβρυο από κάθε κίνδυνο για την υγεία. Στην περίπτωση αυτή, ο νόμος προβλέπει ότι οι εργαζόμενες γυναίκες δικαιούνται αποδοχές άδειας μητρότητας. Αυτό ανέρχεται στο μέσο εισόδημα των τελευταίων 13 εβδομάδων, δηλαδή των τριών τελευταίων μηνών μετά την έναρξη της εγκυμοσύνης.

Ο MuSchG (νόμος περί προστασίας της μητρότητας) περιγράφει λεπτομερώς τις εργασίες ή δραστηριότητες που δεν μπορεί πλέον να κάνει η έγκυος γυναίκα. Αυτές χωρίζονται σε γενικές και ατομικές απαγορεύσεις απασχόλησης. Οι απαγορεύσεις αυτές ξεκινούν από την αρχή ή καθώς η εγκυμοσύνη εξελίσσεται.

Δραστηριότητες που καλύπτονται από την απαγόρευση απασχόλησης εγκύων γυναικών:
§ Δραστηριότητες στις οποίες οι έγκυες γυναίκες εκτίθενται σε επιβλαβείς επιδράσεις από επιβλαβείς ουσίες ή ακτινοβολία.
§ Δραστηριότητες στις οποίες η μέλλουσα μητέρα εκτίθεται σε αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
§ Δραστηριότητες με αυξημένο κίνδυνο ατυχημάτων, ιδίως κίνδυνο ολίσθησης ή πτώσης.
§ Δραστηριότητες στις οποίες μεταφέρονται τακτικά βαριά φορτία (τακτικά 5 kg ή μερικές φορές 10 kg)
§ Εργασία σε εξοπλισμό και μηχανήματα με βαρύ φορτίο στα πόδια.
§ Γενικές εργασίες σε γραμμές συναρμολόγησης και εργασίες με τεμάχια.
§ Εργασία κατά τις Κυριακές, τις αργίες και τη νυχτερινή εργασία μεταξύ 8 μ.μ. και 6 π.μ.

Άλλες απαγορεύσεις τίθενται σε ισχύ όσο προχωρά η εγκυμοσύνη. Αυτές είναι οι εξής:
§ Μετά τον τρίτο μήνα απαγορεύεται η εργασία σε μεταφορικά μέσα (ταξί, λεωφορεία και τρένα κ.λπ.).
§ Μετά τον πέμπτο μήνα απαγορεύεται η εργασία κατά την οποία πρέπει να εργάζεστε συνεχώς όρθια (επιτρέπονται το πολύ τέσσερις ώρες την ημέρα).

Η προστασία κατά της απόλυσης των εγκύων εργαζομένων αρχίζει από την πρώτη ημέρα της εγκυμοσύνης και συνεχίζεται μέχρι τέσσερις μήνες μετά τον τοκετό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η μητέρα προστατεύεται από την απόλυση από τον εργοδότη. Ο νόμος περί μητρότητας είναι σαφής ότι η απόλυση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είναι δυνατή. Αυτή η απαγόρευση απόλυσης ισχύει και κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου. Βέβαια, προκειμένου η μέλλουσα μητέρα να προστατεύεται ειδικά από το εργατικό δίκαιο, ο εργοδότης πρέπει επίσης να γνωρίζει ότι είναι έγκυος. Επομένως, είναι καθήκον της εγκύου να τον ενημερώσει. Πρέπει να ενημερώσει τον εργοδότη για την εγκυμοσύνη και την αναμενόμενη ημερομηνία του τοκετού.

Η καταγγελία σύμβασης που ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι άκυρη, εάν ο εργοδότης δεν γνώριζε τίποτα για την εγκυμοσύνη της υπαλλήλου του όταν έγινε η κοινοποίηση. Αρκεί η εργαζόμενη να ενημερώσει τον εργοδότη της για την εγκυμοσύνη της εντός 2 εβδομάδων από την παραλαβή της καταγγελίας. Ακόμη και αν η εργαζόμενη υπογράψει σύμβαση εργασίας και στη συνέχεια μείνει έγκυος. Συνεπώς, η προστασία κατά της απόλυσης υφίσταται από τη στιγμή της σύναψης της σύμβασης εργασίας. Ακόμη και αν δεν έχει ακόμη ξεκινήσει την εργασία της και έχει εν τω μεταξύ μείνει έγκυος.
Εάν ο εργοδότης καταγγείλει τη σύμβαση, η μέλλουσα μητέρα έχει προθεσμία τριών εβδομάδων για να υποβάλει καταγγελία για προστασία από την απόλυση. Εντός δύο εβδομάδων από τότε που έλαβε γνώση της εγκυμοσύνης, η μέλλουσα μητέρα πρέπει να υποβάλει αίτηση για μεταγενέστερη αποδοχή στο δικαστήριο εργατικών διαφορών.
Σε ειδικές περιπτώσεις, η καταγγελία της σύμβασης επιτρέπεται κατ' εξαίρεση. Πρόκειται για την περίπτωση που ο λόγος της καταγγελίας δεν σχετίζεται με την εγκυμοσύνη ή τη μεταγεννητική της κατάσταση. Όπως στην περίπτωση καταγγελίας για λειτουργικούς λόγους, όταν κλείνει ολόκληρη η επιχείρηση. Στην περίπτωση αυτή, ο εργοδότης πρέπει να υποβάλει αίτηση στην ανώτατη αρχή της οικείας επαρχίας.